กลอนดอกสร้อย ดอกมะลิ

กลอนดอกสร้อย ดอกมะลิ

                         มะเอ๋ยมะลิ                                            เจ้าจงผลิออกดอกช่อและใบ

รอชมดอกเจ้าเพื่อเป็นแรงใจ                                 คอยห่วงใยเฝ้าดูให้เติบใหญ่

หลังจากนี้จะต้องดูแลเจ้า                                     จะไม่เหงามีเจ้าเติมแรงใจ

หลังจากนี้ไม่ว่าอยู่ที่ใด                                         ข้าจะไม่หนีเจ้าไปไหนไกล

วันที่สองของการปลูกมะลิ                        ดูเจ้าสิดูแล้วช่างสดใส

พอมองแล้วคอยเพิ่มกำลังใจ                                สู้วันใหม่ด้วยใจที่ชื่นบาน

อยู่กับข้าไม่นานก็หลงรัก                                       ไม่อยากพักอยากรักไปอีกนาน

อยู่กับเจ้าข้าต้องห้ามเกียจคร้าน                            เป็นสัญญาณที่ต้องไม่เกียจค้าน

แสงตะวันสาดส่องมาที่เจ้า                       ในยามเช้ายืนมองจ้องอยู่นาน

ที่รดน้ำเจ้าไว้แต่เมื่อวันวาน                                   มันเป็นการทำงานของทุกวัน

ในวันนี้แดดนั้นยังไม่ร้อน                                      แต่คงนอนไม่ได้แม่กดดัน

อยู่กับเจ้าแบบนี้ได้ทั้งวัน                                       อยู่ด้วยกันได้แล้วตั้งสามวัน

กิ่งของเจ้ายาวขึ้นอีกเล็กน้อย                     ข้าเฝ้าคอยรดน้ำอย่างสุขสันต์

อีกไม่นานพรุ่งนี้ก็วันจันทร์                                    ต้องคอยหมั่นดูเจ้าทุกเช้าเย็น

ข้าหวังว่าเจ้าจะออกดอก                                      ว่าจะออกคงลำบากยากเข็ญ

ดอกของเจ้านานไหมกว่าจะเห็น                            แม่เนื้อเย็นดอกเจ้าข้าอยากเห็น

ห้าวันแล้วที่ได้ดูแลเจ้า                             ที่ได้เฝ้าดูแลอย่างยากเข็ญ

เรียนเสร็จแล้วรีบมาถึงตอนเย็น                             ข้าก็เห็นเจ้างามเหมือนอย่างเคย

เกือบจะค่ำกว่าจะถึงบ้าน                                     ขับตั้งนานเหนียวตัวไปหมดเลย

พอถึงบ้านข้านั้นหันหน้าเงย                                  ดูเจ้าเฉยทุกวันเหมือนอย่างเคย

คิดถึงจังวันนี้ก็เรียนดึก                             คอยเฝ้านึกถึงเจ้าทั้งวันเลย

เย็นวันนี้อดไปเหมือนอย่างเคย                              ใจเฉลยห่วงเจ้าเป็นไรไป

เรียนแต่เช้าวันนี้สุดจะเหนื่อย                                อยู่เรื่อยเปื่อยแบบนี้คงไม่ได้

อยู่แบบนี้ก็คงแย่ลงไป                                          อยู่แบบไหนเลือกไปได้ตามใจ

เช้าวันนี้คิดถึงเจ้าอีกครั้ง                           ได้แต่นั่งหวงเจ้าที่อยู่ไกล

เย็นวันนี้ต้องเจอเจ้าให้ได้                                      จะรีบไปหาเจ้าเพื่อพบเจอ

ถ้าข้าไม่ดูแลเจ้าคงแย่                                          ดูแลแค่แต่เจ้าไม่เคยเผลอ

คิดถึงเจ้าทั้งวันได้เสมอ                                        อยากพบเจอแม้อยู่ต่างอำเภอ

เช้าวันนี้เห็นเจ้าอยู่ตรงนั้น                         ตรงที่ฉันพบเจออยู่เสมอ

เช้าวันนี้ดีใจที่พบเธอ                                           เฝ้าละเมอคิดถึงทุกเวลา

เช้าวันนี้ดูแล้วช่างสดใส                                       มองที่ใดก็สวยระยิบตา

เช้าวันนี้ข้านั้นได้ตื่นมา                                         เพื่อมาหาเจ้านั้นก่อนจะลา

ยิ่งสัมผัสทุกวันเกิดความรัก                      เป็นที่พักพิงใจเสน่หา

ไม่อยากนึกถึงวันที่จากลา                                     จึงต้องมาดูแลไม่ห่างหาย

ไม่อยากให้จะมีวันแบบนั้น                                    คงเป็นวันที่ใจข้าสลาย

ใจของข้าคงจะโดนทำร้าย                                    ถ้าเจ้าหายใจข้าคงหนีจากกาย

ถึงวันนี้เป็นวันที่สิบแล้ว                            ก็ไม่แคล้วดูเจ้าตอนยามสาย

แม้จะล้าไปทั้งใจและกาย                                     ก็ไม่คลายห่วงเจ้าเหมือนอย่างเคย

คิดอะไรอยากรู้ความในใจ                                    คิดยังไงใจเจ้าโปรดเฉลย

อยู่ใกล้เจ้าข้านั้นไม่อยู่เฉย                                     รีบทำเลยไม่ได้แค่อยู่เฉย

หลายวันแล้วที่เจ้าไม่ออกดอก                   ไม่เห็นงอกออกมาสักนิดเลย

ดูเจ้าแล้วทำไมช่างเฉยเมย                                    จงเปิดเผยเห็นดอกออกมาที

ข้านั้นอาจจะรอได้อีกนาน                                     กว่าจะบานขอให้ทันในปี

ถ้าไม่ทันชัวิตคงอัปปรี                                          จะต้องมีสักวันที่ต้องดี

เพราะวันนี้ได้เรียนไม่ได้หยุด                     คิดถึงสุดห่วงเจ้าเท่าชีวี

หวังว่าเจ้ายังคงสบายดี                                        ทุกนาทีเฝ้านึกถึงแต่เธอ

คิดถึงเจ้าไม่เคยรู้สึกเหงา                                      คิดถึงเจ้าจนข้านั้นละเมอ

เจ้าออกดอกตัวข้าอยากเสนอ                                ไม่ให้เจอเรื่องทำให้เหวอ

ตื่นแต่เช้าขึ้นมาไปตักบาตร                       ก็ไม่คลาดรดน้ำอยู่เสมอ

ไปเข้าวัดก็ไม่ลืมนะเออ                                         กลัวว่าเธอเหี่ยวเฉาไม่คืนมา

ขาดเจ้าไปข้านั้นคงจะเศร้า                                   เป็นห่วงเจ้าเป็นเรื่องธรรมดา

เพราะเจ้านั้นเป็นของมีคุณค่า                               คงจะหาสิ่งใดเทียบได้หนา

วันนี้นั้นก็หยุดอีกหนึ่งวัน                           ดูแลกันในวันเข้าพรรษา

คอยรดน้ำทุกวันบางเวลา                                     บางครั้งคราก็ใส่ปุ๋ยพรวนดิน

อยู่กับเจ้าข้านั้นไม่เคยทุกข์                                    มีความสุขดุจว่าเหมือนได้บิน

อยู่กับเจ้าข้านั้นสุดจะฟิน                                      ข้าได้ยินว่าเจ้านั้นชอบดิน

รีบตื่นมาหาเจ้าเช้าวันนี้                            เพราะข้ามีธุระเป็นงานหิน

รีบมาหาข้าวปลาไม่ได้กิน                                     ข้าถวิลหาเจ้ามิเสื่อมคลาย

ได้แต่คิดถึงเจ้าจนละเมอ                                      ได้พบเจอมีความสุขมากมาย

เมื่อได้พบข้านี้ก็สุขกาย                                         ไม่อยากย้ายไปไหนไกลมากมาย

ความคิดถึงเกิดจากความผูกพันธ์              ไม่เป็นอันได้นอนกลัวเจ้าหาย

คิดถึงเจ้าทุกวันทำไงได้                                        ทุ่มทั้งกายเพื่อให้ได้เชยชม

ได้เจอเจ้าข้านั้นสุดดีใจ                                        มองเจ้าไปพร้อมกับกอนมะยม

มีบางสิ่งพัดมานั้นคือลม                                      มิขื่นขมได้มองและเชยชม

วันนี้วันอะไรก็วันเสาร์                               มาหาเจ้าเพื่อได้คอยดอมดม

ถ้าไม่ได้เจอเจ้าคงระทม                                        มันขื่นขมหัวใจแทบสลาย

มาหาเจ้าทุกวันมิเคยห่าง                                      เคียงข้างกับเจ้ามิหนีหาย

ได้เจอเจ้าความทุกข์นั้นมลาย                                เคียงข้างกายดอกได้ดั่งใจหมาย

วันหยุดแล้วเจอเจ้สได้ทั้งวัน                      ต้องคอยหมั่นดูแลไม่ห่างหาย

มาหาเจ้าทุกวันไม่เหนื่อยกาย                                ข้านั้นหมายพบเจ้าดอกมะลิ

ได้เจอเจ้าข้านี้หายเหนื่อยนัก                                 เป็นที่พักของใจข้าน่ะสิ

เห็นแล้วสดชื่นใจดอกมะลิ                                    เจ้าจงผลิออกดอกเจ้ามะลิ

กี่วันแล้วเจอเจ้าไม่ได้นับ                           ขอยอมรับว่าดอกไม่ยอมผลิ

มันนานกว่าที่คิดไว้แล้วสิ                                      สถิติมากไปไม่ค่อยดี

ในบางทีข้านี้ก็แสนเศร้า                                       มองดูเจ้าไม่ออกดอกนานปี

รอแล้วรอข้านั้นอยากจะหนี                                   อยากจะมีดอกบ้างในบ้างที

วันนี้เจอเจ้าและหมาน้อย                         มันเฝ้าคอยเจอข้าในวันนี้

ได้หยอกล้อน้องหมาหลายนาที                             เป็นวันดีวันนี้น่าชื่นใจ

ในวันนี้ยินดีมากยินนัก                                         เจ้าที่รักเติมเต็มและผลักใส

เป็นเพื่อนข้าแล้วแรงบันดาลใจ                              อยากจะให้เจ้าเป็นเพื่อนตลอดไป

เลิกเรียนดึกเมื่อวานไม่ได้กลับ                   นอนไม่หลับห่วงเจ้านั้นอยู่ไกล

ไม่ได้กลับก็ยังคอยห่วงใย                                     ฝากแม่ไปรดน้ำมิให้ขาด

ข้าคิดถึงมะลิใจแทบแย่                                        ข้านั้นแพ้ตัวเจ้าดอกสะอาด

นั่งเฝ้าเพ้อละเมอไม่ได้ขาด                                   ข้าเคยวาดฝันไว้ได้ตามคาด

แม่บอกว่าวันก่อนไม่ได้รด                         ข้าสลดแม่บอกว่าไปหาญาติ

เห็นเจ้าแล้วเหมือนโดนมีดบาด                              ตักน้ำราดที่ต้นแล้วเข้าบ้าน

ขอพักผ่อนร่างกายที่อ่อนล้า                                  ทั้งตัวข้าแทบไม่ได้พักนาน

เพราะมีสิ่งต้องทำนั้นคืองาน                                 อยู่ที่บ้านนอนพักและทำงาน

มีสีเหลืองเล็กน้อยที่ใบเจ้า                        เห็นแล้วเศร้ากลัวเจ้าอยู่ไม่นาน

คอยประคบประหงมแต่เมื่อวาน                            ทำแต่งานทำให้ไม่ใส่ใจ

ทำงานจนไม่มีเวลาให้                                          ถึงยังไงก็ไม่อาจทิ้งได้

คงจะต้องดูแลเจ้าต่อไป                                       ถึงวันใหม่ที่เจ้านั้นเติบใหญ่

ข้าหวังว่าเจ้านั้นจะดีขึ้นนะ                       ติดธุระก็ต้องมาให้ได้

ข้าไม่อยากที่จะเริ่มต้นใหม่                                    เราต้องไปด้วยกันให้สุดทาง

ตัวข้าจะไม้ทิ้งเจ้าไปแน่                                        จะดูแลเจ้าแบบไม่ทิ้งขว้าง

แม้โลกนี้ขนาดจะใหญ่กว้าง                                  แม้จะห่างต้องเจอกันสักทาง

ตรงสีเหลืองที่ใบยังไม่หาย                        กลัวใบไม้ของเจ้าร่วงลงห่าง

ดอกของเจ้าคือฝันที่เลื่อนลาง                               ก็หวังบ้างว่าเจ้าจะแข็งแรง

ใครคนไหนมาขอก็ไม่ให้                                       จะมีใครมาแยกหรือมาแย่ง

จะไม่แบ่งให้ใครนั้นมาแบ่ง                                   ต้องแข็งแรงเมื่อเจ้าได้เจอแสง

เป็นห่วงเจ้าดูแลมิให้ห่าง                          ฝนตกบ้างมีน้ำขังเป็นแอ่ง

ได้แต่หวังว่าเจ้าจะแข็งแรง                                   มันเป็นแสงสว่างนำความหวัง

ทำอะไรมีคนขัดทุกที                                            ข้าคนนี้ไม่ยอมถูกโดนขัง

แต่ตอนนี้ฝนหยุดแล้วหรือยัง                                 เป็นความหวังเหมือนได้มีพลัง

คอยดูแลแต่เจ้าเพื่อชมดอก                      ไม่อยากบอกว่าคิดถึงความหลัง

ตอนซื้อเจ้าเสียเงินไปหลายตังค์                             บานสะพรั่งออกดอกอาจไม่มี

ได้เจอเจ้าเมื่อไหร่ก็ไม่เหงา                                    ไม่มีเจ้าชีวิตคงหน่ายหนี

ไม่เป็นไรเพราะข้านั้นยังมี                                     แต่ก็ดีมีเจ้าแล้วสุขขี

ได้แต่คิดแล้วก็ต้องสงสัย                          ว่าทำไมอาการยังไม่ดี

ดูแลเจ้าอย่างดีขนาดนี้                                         บอกข้าทีว่าข้าต้องทำไง

สีโคนต้นนั้นดูเหมือนจะดำ                                   เจ้าขาดน้ำข้าจะหามาให้

แม้ไม่รู้ว่าน้ำอยู่ที่ใด                                             ใกล้หรือไกลก็ต้องหาให้ได้

เริ่มเดือนใหม่แล้วนะคือสิงหา                   เอาเป็นว่าดูแลเจ้าต่อไป

ข้ากังวลกลัวเจ้าเป็นอะไร                                      ไม่มีใครห่วงเจ้าได้เท่าข้า

กลัวว่าเจ้าไม่เป็นอย่างเหมือนเก่า                          เพราะห่วงเจ้าข้านั้นถึงได้มา

ข้ามาหาเจ้าได้ทุกเวลา                                         คอยห่วงหาได้ตลอดทุกเวลา

ฝนได้ตกลงมาในวันนี้                              เป็นพอดีสำหรับบุษบา

เป็นห่วงเจ้าทุกวันทุกเวลา                                     รีบกลับมาเบิกบานในเร็ววัน

อยู่แบบนี้คงจากกันไปแน่                                      รีบดูแลตอนนี้ปัจจุบัน

ก็ยังดีที่ฝนตกทั้งวัน                                             มิเช่นนั้นเราสองต้องจากกัน

วันนี้เป็นวันที่อากาศดี                              เป็นสุขขีได้เห็นสุริยัน

เจ้าแข็งแรงข้านี้สุขสันต์                                       คงเงียบงันถ้าเจ้าจากกันไป

ห่วงเจ้ามากตัวข้าถึงได้มา                                     ทุกเวลาข้านั้นคอยห่วงใย

ไม่มีใครมาทำร้ายเจ้าได้                                        ไม่ให้ใครเอาเจ้านั้นหนีไป

เป็นวันหยุดอีกวันได้พบเจ้า                       เป็นที่เก่าที่เดิมเจอเจ้าได้

ดูแลเจ้ายิ่งกว่าสิ่งอื่นใด                                        เพื่อจะได้บุษหงามาเชยชม

ทุกวันข้ากับเจ้าต้องเจอกัน                                    ในทุกวันข้าหวังจะดอมดม

ดอกของเจ้าต้องเอามาเชยชม                               คงขื่นขมจนใจแทบระทม

วันนี้มีท้องฟ้าที่แจ่มใส                             มองขึ้นไปตะวันเป็นทรงกลม

ฝากความคิดถึงเจ้าผ่านสายลม                            คงระทมถ้าหากขาดเจ้าไป

ถึงวันนั้นข้าคงจะต้องเศร้า                                    ไม่มีเจ้าข้าคงอยู่ไม่ได้

ปกป้องไม่ว่าแลกด้วยสิ่งใด                                   จะไม่ให้เจ้านั้นเป็นอะไร

มาหาเจ้าทุกวันจึงผูกพัน                          อยู่ทั้งวันกับเจ้าก็ยังได้

เจ้าห่างกันจากข้าอยู่ต้องไกล                                อยู่ที่ใดคิดถึงเจ้าทั้งวัน

ได้มีเจ้านั้นเป็นเรื่องที่ดี                                         ถ้าไม่มีเจ้าคงจะเงียบงัน

ความรู้สึกคงจะเปลี่ยนแปลผัน                              เป็นห่วงกันตลอดในทุกวัน

วันนี้เป็นวันที่แดดแรงมาก                        ทำให้รากแห้งแล้วสุริยัน

ทำไมนะถึงต้องทำร้ายกัน                                     ขอให้จันทร์รีบขึ้นบนท้องฟ้า

อาจจะไม่ได้หัวค่ำนัก                                           แต่ได้พักผ่อนและนอนหลับตา

แต่พรุ่งนี้ก็ต้องรีบตื่นมา                                        เพราะห่วงหาเจ้าเป็นเรื่องธรรมดา

มารดน้ำให้เจ้าก็ตอนเย็น                          อยากจะเห็นดอกเจ้าผลิออกมา

ได้แต่คิดกับหวังกับเจ้าว่า                                     บานเถอะหนาได้ไหมเจ้ามะลิ

จะดูแลไม่ให้เป็นอะไร                                          ถึงยังไงก็ต้องห่วงเจ้าสิ

นี่นานแล้วไม่เห็นดอกไม้ผลิ                                  อาจจะมิเห็นเจ้ามะลิ

มาดูเจ้าแล้วยังเล่นกับน้อง                        บอกน้องต้องดูแลให้ดอกผลิ

ต้องได้เห็นดอกไม้ของเจ้าสิ                                   คงไม่ติถ้าน้องทำไม่ไหว

ถ้าจะทำน้องต้องใจเย็น                                        แต่อยากเห็นน้องข้าทำมันได้

ถ้าน้องเหนื่อยต้องบอกน้องรู้ไว้                              บอกสู้ไหวและทำมันให้ได้

ดูแลเจ้าอย้างดีไม่มีตก                             สิ่งที่ดกอย่างหนึ่งนั้นคือใบ

พอมองแล้วได้แต่เจ็บปวดใจ                                 ว่าทำไมมีใบไม่ใช่ดอก

ใครก็ได้ช่วยบอกมาที่หู                                         ข้าอยากรู้มีใครจะช่วยบอก

ทำยังไงเจ้านั้นถึงออกดอก                                    ห้ามมาหลอกต้นนี้ต้องออกดอก

เจ้ามะลิต้นน้อยเป็นของข้า                       ทำไมหนาดอกเจ้าถึงไม่ออก

ไม่ดีแล้วอย่างนี้ข้าอยากบอก                                 ใบมันงอกอย่างเดียวจะบ้าตาย

ข้าต้องดูแลเจ้าไม่ให้แย่                                        คอยดูแลไม่ใช่งานสบาย

ข้าดูแลเจ้านั้นอย่างเดียวดาย                                เจ้าอย่าหายหรือว่าสิ้นสลาย

มั่นรดน้ำให้เจ้าทุกเช้าเย็น                         หวังเจ้าเป็นดอกไม้ไม่เดียวดาย

ถ้าเจ้าเหี่ยวใจข้าคงสลาย                                     คงไม่วายดูแลเจ้าต่อไป

ดูแลเจ้าคนอื่นไม่อยากเกี่ยว                                  ทำคนเดียวก็ต้องทำให้ได้

ต้องดูแลคนเดียวไม่ไปไหน                                   แต่ถ้าไม่เจ้าคงต้องจากไป

อาการเจ้าดีขึ้นอยู่ทุกวัน                            ข้านั้นฝันว่าเจ้าแข็งแรงได้

ดูแลเจ้าอย่างนี้ไม่ไปไหน                                      อยากจะให้เจ้าออกอดอกเร็วพลัน

ในทุกวันข้าหวังจะเห็นดอก                                   ถ้าไม่ออกต้องทำยังไงกัน

ข้าต้องหาคนรู้เรื่องพืชพรรณธุ์                               ข้าต้องหันหาคนช่วยเร็วพลัน

วันนี้นั้นท้องฟ้าช่างแจ่มใส                        อยู่ที่ใดก็เห็นแต่พืชพรรณธุ์

อากาศดีสดใสอยู่ทั้งวัน                                        วันสุขสันต์วันนี้ดีจริงจริง

ดูแลเจ้าทุกวันไม่เคยห่าง                                      ถึงนอนค้างข้างนอกก็ไม่ทิ้ง

ดูแลเจ้าดีกว่าทุกทุกสิ่ง                                         ไม่เคยนิ่งดูดายปล่อยให้เฉา

คิดถึงเจ้าทั้งวันทุกเวลา                            สิ่งมีค่าของข้าก็คือเจ้า

ทำไมหนาไม่มีดอกอย่างใครเขา                             หรือว่าเราดูแลเจ้าไม่ดี

ได้แต่รอให้เจ้าออกดอกมา                                    แล้วตัวข้าคงจะเป็นสุขขี

หรือว่าต้องดูแลเจ้าเป็นปี                                      ถึงจะมีดอกเจ้าบานออกมา

ดอกของเจ้าตัวข้าได้แต่หวัง                      คอยระวังและยังคอยห่วงหา

ตัวข้านั้นรู้สึกยังค้างคา                                         ที่ตัวข้าไม่เห็นเจ้าดอกไม้

ก็นานแล้วที่เจ้าอยู่กับข้า                                       ไม่คอยท่าตักปุ๋ยมาใส่

ได้แต่หวังว่าเจ้าจะเติบใหญ่                                  โลกสดใสถ้ามีดอกออกมา

มาหาเจ้าตลอดเกือบทุกวัน                       คอยแบ่งปันความรักไปจากข้า

เป็นห่วงเจ้าตลอดเวลา                                         ห่วงหนักหนาทุกวันข้าเฝ้ารอ

ดอกมะลิสีขาวขาวอยากเห็น                                 คงจะเป็นสิ่งที่ข้าอยากขอ

ไม่ได้เห็นสักทีคงจะท้อ                                         คงจะต้องพอถ้าไม่มีดอกไม้

ดอกมะลิอยากเห็นและข้าหวัง                  จะไม่พังทุกอย่างที่ทำไป

ขอวอนจันทร์อวยพรให้ได้ไหม                               คงจะไม่มากไปนะที่ขอ

คอยรดน้ำอย่างดีไม่เคยขาด                                  ได้แต่คาดหวังรออย่างจดจ่อ

ในทุกวันข้ายังคงเฝ้ารอ                                        เมื่อไหร่หนอจะได้พบเจอเจ้า

คงทำได้เพียงแต่ภาวนา                           เห็นท้องฟ้าวันนี้เป็นสีเทา

เป็นห่วงเจ้าทั้งวันข้านั่งเฝ้า                                   นั่งที่เก่าที่มีเจ้าวางอยู่

เหมือนกับว่าวันนี้ฝนจะตก                                    ได้แต่ปกป้องเจ้าและเฝ้าดู

คอยดูเจ้าไม่ห่างจากประตู                                    จะเป็นผู้ปกป้องจากทุกข์ภัย

วันนี้ฝากให้แม่ดูแลเจ้า                             ให้แม่เฝ้าเจ้าคงไม่เกินวัย

เพราะแม่อยู่ที่บ้านเลยอาศัย                                 มีความนัยของข้ามากมายนัก

ถึงมาเรียนใจข้ายังคิดถึง                                      คิดคำนึงถึงเจ้าไม่เคยพัก

คิกถึงเจ้าเยอะแยะมากมายนัก                              เป็นความรักของข้ามีต่อเจ้า

นั่งมองเจ้าแล้วยังคิดถึงแฟน                     ที่ควงแขนบางครั้งในตอนเช้า

ตัวติดกันเหมือนกับว่าเป็นเงา                                ไม่มีเขาตัวข้าคงเศร้ามาก

เขานั้นเป็นกำลังใจอย่างดี                                    ถึงได้มีวันนี้ไม่ลำบาก

คิดถึงเขาจากใจไม่ใช่ปาก                                     ไม่อยากจากจากเจ้าและตัวเขา

ข้านั้นรู้สักวันจะมาถึง                              ไม่อยากพึ่งชะตามันคงเศร้า

ทำสุดความสามารถแล้วนะเรา                              หวังว่าเจ้ามีดอกออกมาชม

ดอกมะลิของเจ้าได้แต่รอ                                      อาจจะท้อบางครั้งก็ขืนขม

สักวันข้าจะต้องได้ดอมดม                                    ความเศร้าปนกับสุขในทุกวัน

โลกใบนี้ดูแล้วช่างสวยงาม                       ฟ้าสีครามดูแล้วก็สุขสันต์

ข้ากับเจ้าดีจริงได้เจอกัน                                       เป็นคืนวันที่ดีและสดใส

ได้พบเจ้าคงเป็นพรหมลิขิต                                   ไม่เคยคิดไม่เจอคงเศร้าใจ

มีความสุขไม่ว่ามองที่ไหน                                     อยู่ที่ใดสุขขีทวียิ่ง

เย็นวันนี้กำลังทำการบ้าน                         ทำไม่นานสักพักก็นั่งนิ่ง

รู้สึกว่ากำลังลืมบางสิ่ง                                         จึงรีบวิ่งออกมาตอนนึกได้

ยังไม่รดน้ำให้กับเจ้า                                            จึงรีบเอาน้ำตักมารดใส่

อย่าเป็นไรไปนะเจ้าดวงใจ                                    จะไม่ให้เจ้านั้นต้องขาดน้ำ

ดูแลเจ้าและยังต้องเรียนด้วย                    ใครอยากช่วยยินดีจะให้ทำ

ไม่มีใครจะช่วยข้าคงช้ำ                                        คงจะขำไม่ออกมันคงเศร้า

ทุกทุกวันแค่เรียนเหนื่อยแทบแย่                            ถ้าเอาแต่จะเรียนคงจะเหงา

ข้าโชคดีที่ได้พบกับเจ้า                                         จะขอเฝ้าดูแลเจ้าต่อไป

ได้เจอเจ้าทุกวันข้ายินดี                            เหมือนกับมีบางอย่างมาเติมไฟ

ได้เจอเจ้าข้ามีกำลังใจ                                          วันสดใสของข้ารอข้างหน้า

ได้เจอเจ้าแล้วข้ามีความสุข                                   ไม่เคยทุกข์เพราะเจ้าใกล้ตัวข้า

ได้เจอเจ้าทุกวันดีหนักหนา                                    คอยมาหาแต่เจ้าได้ทุกวัน

รีบตื่นมาเจอเจ้าในทุกเช้า                         ไม่เคยเศร้าเจอเจ้าแล้วสุขสันต์

เป็นความสุขมากล้นเหลืออนันต์                            ขอยืนยันจะดูแลอย่างดี

พอตกเย็นรีบมาเพื่อพบเจอ                                   ยิ้มเสมอเจอเจ้าแล้วสุขขี

อยากจะอยู่กับเจ้าอีกหลายปี                                ที่ข้ามีวันนี้ยินดีมาก

โลกใบนี้สวยงามเพราะดอกไม้                  โลกสวยได้เพราะเจ้าอย่างไม่ยาก

ดูแลเจ้าตั้งแต่ใบยันราก                                       ข้าอยากทำให้เจ้าสูญสิ้น

หากเจ้าไปใจข้าแทบจะขาด                                  แต่ไม่อาจจากเจ้าใจคงดิ้น

ถ้าเกิดนั้นหายไปจากดิน                                       ข้าวไม่กินเพราะข้านั้นเสียใจ

วันนี้แม่ของข้าไปในเมือง                          ข้ามีเรื่องอยากขอแม่ให้ได้

ฝากบอกแม่ให้ซื้อขนมให้                                      จะเอาไปนั่งกินตอนพักผ่อน

ดูแลเจ้าพร้อมกับกินขนม                                      ก็มีลมพัดมาพาง่วงนอน

ไม่นอนเพราะต้องทำบางสิ่งก่อน                           นั่งแต่งกลอนพร้ามกับนั่งมองเจ้า

วันนี้เป็นวันที่ยินดีนัก                               ไม่เคยพักจากนั้จะไม่เศร้า

จ้องมองเจ้าก็ดีใจไม่เบา                                       จะไม่เหงาอีกแล้วหลังจากนี้

ในที่สุดเจ้าก็เริ่มมีดอก                                          ไม่ต้องบอกเรื่องนี้น่ายินดี

ข้าก็มีวันนี้ได้สักที                                                ข้านั้นมีความสุขมากจริงจริง

ดอกของเจ้าใหญ่ขึ้นที่ละน้อย                   ข้าจะคอยดูแลและไม่ทิ้ง

เอาใจใส่ดีกว่าทุกทุกสิ่ง                                        จะต้องชิงความงามมาเชยชม

ดอกของเจ้าข้านั้นกำลังรอ                                    จะไม่ขอสิ่งใดมาดอมดม

เหมือนดวงใจมีรักเข้ามาห่ม                                  คงจะสมที่ข้านั้นเฝ้ารอ

ใกล้แล้วนะที่จะชมดอกเจ้า                       ข้านั้นเฝ้าว่าเป็นวันไหนหนอ

มีสิ่งเดียวที่ข้าอยากจะขอ                                     ไม่เคยท้อเพื่อรอถึงวันหน้า

วันที่ข้าพบพานดอกไม้งาม                                   ฟ้าสีครามวันนี้ช่างงามตา

เฝ้ารออย่างไม่เคยจะเหนื่อยล้า                              จะคอยมาหาเจ้าและดูแล

เจ้าดอกไม้โตขึ้นอยู่ทุกวัน                          ข้าขอจันทร์ตลอดไม่ท้อแท้

ขอให้เจ้าแข็งแรงงไม่อ่อนแอ                                 อาจเป็นแค่คำขอไม่มากมาย

อยากจะขอให้เจ้านั้นแข็งแรง                                รอรับแสงอยู่แบบไม่เดียวดาย

รอบข้างเจ้าพืชพรรณธุ์นั้นหลากหลาย                    พืชตัวร้ายใกล้เจ้านั้นไม่มี

มาวันนี้ดอกเจ้าใกล้จะบาน                       รอตั้งนานกว่าจะถึงวันนี้

ใกล้ถึงวันที่ข้าจะยินดี                                          จะได้มีดอกไม้ที่งามตา

รอมาตั้งนานไม่เคยท้อใจ                                      ยังรอได้ไม่เคยจะหนักหนา

อดทนรอตั้งแต่ได้เจ้ามา                                       ในไม่ช้าไม่นานข้ารอได้

บานจนได้ที่สุดเจ้ามะลิ                            ปลื้มปิติที่สุดในดวงใจ

ข้ายินดียิ่งกว่าสิ่งอื่นใด                                         โลกสดใสเมื่อมีเจ้าอยู่ใกล้

ตัวข้าดีใจมากยิ่งนัก                                             ถึงจะหนักเหนื่อยหน่ายไม่ไปไหน

มาวันนี้ตัวข้าอยู่ไม่ไกล                                         เพื่อจะได้เชยชมให้เต็มที่

แม้ช่วงนี้จะมีพายุเข้า                               ข้าจะเฝ้าดูแลอยู่ที่นี้

ข้าจะคอยดูลแลเป็นอย่างดี                                  เพราะอาจมีลมพัดกระหน่ำแรง

ข้ากลัวว่าดอกเจ้าจะร่วงหล่น                                ข้าคงทนไม่ได้หากถูกแย่ง

ข้าหวังว่าแดดจะออกส่องแสง                               จะแสดงว่าข้าห่วงเจ้ามาก

ท้องฟ้าข้านั้นมองดูมืดครื้ม                       ได้แต่พึมพำว่าไม่ลำบาก

ดูแลเจ้านั้นทำได้ไม่ยาก                                        ข้าไม่อยากทำเจ้าเป็นอะไร

แม้ฝนตกข้าก็ไม่เคยหวั่น                                      ช่างสุขสันต์ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด

ท้องฟ้ามืดข้านั้นไม่สนใจ                                      ทำให้ได้ในการดูแลเจ้า

ในที่สุดก็เห็นแสงแดดออก                        ข้าอยากบอกจากนี้จะไม่เหงา

พอมีเจ้าแล้วข้าไม่เคยเศร้า                                    ข้าจะเฝ้าดูเจ้าออกเบ่งบาน

มีลมพัดปลิวมาแบบอ่อนอ่อน                               เหมือนมันสอนให้ข้าไม่เกียจคร้าน

ดูแลเจ้าตลอดมาตั้งนาน                                      เมื่อวันวานที่ข้ารับเจ้ามา

มองดูเจ้าแล้วโลกดูงดงาม                        ข้าจะตามดูแลและห่วงหา

ดอกของเจ้าปกป้องและรักษา                               อันตัวข้าห่วงเจ้าทุกวีวัน

เห็นสีขาวของกลับแล้วชื่นใจ                                 พออยู่ใกล้กับเจ้าแล้วสุขสันต์

เจ้าสวยงามยิ่งกว่าทุกพืชพรรณธุ์                           งามกว่าจันทร์ก็คือตัวเจ้าเอง

จะไม่มีใครมาทำร้าย                                ใครทำลายคนนั้นเป็นนักเลง

คนคนนั้นไม่ใช่คนที่เก่ง                                        มาอวดเบ่งใส่ข้าทำไม่ได้

ข้าไม่ยอมให้ใครทำร้ายเจ้า                                    ถึงแม้เขาจะเก่งมาจากไหน

เจอตัวข้าที่โกรธเป็นฝืนไฟ                                     เขาต้องไปให้ไกลจากที่นี้

แม้ช่วงนี้มีงานกองมากมาย                      ข้าไม่หายจากเจ้าที่ข้ามี

ทำงานอยู่ทุกวันมาทั้งปี                                        แต่ยังดีที่มีเจ้าอยู่นี้

ความเหน็ดเหนื่อยหายไปเป็นปลิดทิ้ง                     โดยอย่างยิ่งใกล้เจ้ารู้สึกดี

ความสดชื่นเข้าหาทุกนาที                                    เป็นวันที่เหนื่อยแต่รู้สึกดี

ความรักข้ามีต่อเจ้าทั้งใจ                          อยู่ที่ใดรักเจ้าอยู่ทุกที

คนรักเจ้าเท่าข้านั้นไม่มี                                        คือสิ่งนี้ให้เจ้าคือความรัก

สิ่งที่มอบให้เจ้าข้ายินดี                                         ข้านั้นมีความรักมากมายนัก

ข้าให้เจ้าตลอดไม่เคยพัก                                      ข้าคึกคักเวลาอยู่ใก้เจ้า

อยากแข็งแรงจะต้องคอยดื่มนม                อย่ามั่วจมอยู่กับความเงียบเหงา

เขาอยู่ได้แม้จะไม่มีเรา                                          เพราะว่าเขาไม่เคยจะสำคัญ

แต่ตัวเจ้านั้นสำคัญต่อข้า                                     ไม่รอช้าไปหาเจ้าอยู่นั้น

อยู่กับเจ้าอยู่ได้เป็นวันวัน                                      ใครมาคั่นตัวขากับเจ้าได้

เจ้าดอกไม้ยิ่งดูยิ่งงดงาม                          ใครจะห้ามไม่ได้ต้องหลงใหล

ทุกคืนวันข้านั้นคอยห่วงใย                                    เอาใจใส่ดูแลไม่เคยห่าง

ดูแลเจ้าทุ่มทั้งใจและกาย                                     ไม่เหนื่อยหน่ายไม่เคยจะทิ้งขว้าง

ไม่ได้วางเจ้าไว้ตรงข้างข้าง                                    วางตรงกลางหน้าบ้านก็สวยดี

ความรักของข้าใช่ของปลอม                     ข้าไม่ยอมทิ้งเจ้าไว้ที่นี้

ข้าจะพาเจ้าไปในทุกที่                                          จะได้มีความอุ่นใจต่อเจ้า

ขาดเจ้าไปคงจะอยู่ไม่ได้                                       ขาดเจ้าไปข้าคงรู้สึกเหงา

ห่างจากเจ้าคงจะรู้สึกเศร้า                                    จะไม่เอาสิ่งใดมาแลกได้

หากสรรค์ให้พรได้ทุกอย่าง                        สิ่งใดบ้างที่ข้าคิดในใจ

คงไม่มีใครจะรับรู้ได้                                            ว่าสิ่งใดคือสิ่งที่ข้าคิด

ข้าคงขอให้เจ้านั้นแข็งแรง                                    ไม่ให้แย่งเจ้าไปจากชีวิต

เจ้านั้นเป็นเหมือนกับว่าเป็นมิตร                            แต่มันติดที่ไม่มีพรอยู่

พอมองเจ้าน้ำตามันก็ไหล                         ข้าเสียใจใครบ้างที่จะรู้

แต่ต้องเดินต่อไปและต้องสู้                                  จะต้องอยู่ให้ได้ในวันนี้

มีแต่เจ้าที่เป็นกำลังใจ                                          จะมีใครนอกจากเจ้าไม่มี

มีเจ้าอยู่ข้างข้าเป็นสิ่งดี                                        เจ้าเป็นที่พักใกล้แล้วไม่ทุกข์

ในวันนี้ออกไปในทุ่งนา                             เล่นกับหมาแล้ววิ่งเล่นจนจุก

จนเหนื่อยหอบนอนแผ่แทบไม่ลุก                           เป็นความสุขที่มีอยู่ที่เดียว

เสร็จธุระกลับมาเพื่อเจอเจ้า                                  รีบจะเข้าหาเจ้าแบบไม่เลี้ยว

จะไม่ทิ้งให้เจ้าอยู่โดดเดียว                                   ไม่หนีเที่ยวมาหาเจ้าตลอด

ตัวเจ้าจะไม่ถูกปล่อยทิ้งไว้                        ข้าจะให้เจ้านั้นมีทางรอด

ตัวข้านั้นจะไม่เข้าสวมกอด                                   จะไม่ทอดทิ้งเจ้าดอกสีขาว

งานที่หนักข้านั้นก็จะทำ                                       จะตรากตำให้เจ้าชีวิตยาว

แต่ตอนนี้ข้านั้นยังเป็นสาว                                    มีผู้บ่าวที่ไหนจะเหลียวแล

ในวันนี้ทั้งวันต้องทำงาน                          อยู่ที่บ้านวันนี้ก็ไม่แย่

ข้าเป็นคนไม่ชอบคนขี้แย                                      คนงอแงอยากไล่ไปให้ไกล

โอ้เจ้าดอกมะลิที่สวยงาม                                     โดนคุกคามไล่ไปไม่ให้ใกล้

ความงดงามเจ้านั้นสุดดวงใจ                               ข้าจะไล่ทุกคนอย่างแน่นอน

เงินติดตัวเหลือแค่สามสิบบาท                  ข้าไม่คาดคิดว่าครูจะสอน

ในวันนี้ข้านั้นเตรียมจะนอน                                  คงต้องจรจากไปไกลจากเจ้า

สามสิบบาทข้าจะอยู่อย่างไร                                 กินอะไรไม่ได้คงจะเศร้า

เรื่องแบบนี้พรุ่งนี้ข้าไม่เอา                                     ตัวข้าเบาทั้งวันไม่ได้กิน

เมื่อวานนี้เป็นวันที่ลำบาก                         อยู่อย่างอยากข้านั้นไม่ค่อยชิน

โหยหิวมากเกือบแทบจะกินดิน                              น้ำโรยรินจากตาข้าเสียใจ

ได้กลับบ้านเจอเจ้าและกินข้าว                              เม็ดสีขาวตัวข้ารีบตักใส่

ข้ากินอิ่มตัวเจ้าคงดีใจ                                         อยู่ที่ใดโหยหามาหาเจ้า

เห็นดอกเจ้าก็นึกถึงรุ่นน้อง                        ข้าแอบส่องติดตามเป็นเหมือนเงา

รุ่นน้องเขาหน้าตาดีไม่เบา                                     อยากจะเอามาเป็นกิ๊กสักคน

แต่ก็นะติดที่ข้ามีแฟน                                          เอามาแทนเขานั่นคงสับสน

แฟนข้าหล่อเหมือนกับจะต้องมนต์                        เขาเป็นคนที่ข้าให้ทั้งใจ

เดือนนี้นั้นเป็นเดือนกันยายน                     ต้องเป็นคนที่ดีและสดใส

ข้าเป็นคนที่ชอบเอาใจใส่                                      เจ้าอยู่ไหนข้าจะไปดูแล

อยู่ไกลเจ้าใจข้านั้นร้อนเร้า                                    เป็นห่วงเจ้ามากมายจนแทบแย่

แต่สุดท้ายยังไงก็แล้วแต่                                      จะดูแลเจ้าไปนานแสนนาน

ในวันนี้ข้าได้กินเกี๊ยวน้ำ                            กินหลายคำอร่อยแสนเบิกบาน

ชอบที่สุดในบรรดาอาหาร                                     กินที่ร้านอร่อยสำราญใจ

ได้กินแล้วนึกถึงก็แต่เจ้า                                       คนที่เฝ้าดูแลเจ้าคือใคร

คงจะต้องเป็นข้าเองใช่ไหม                                   ข้าจะไปหาเจ้าเย็นวันนี้

เจ้าล้มลงตัวข้าต้องไปสืบ                         เรื่องต้องคืบหน้าไปไม่ทิ้งหนี

คนที่ทำหรือว่าจะเป็นพี่                                        เป็นคนที่ข้านั้นไว้วางใจ

สืบจนรู้ว่าเป็นเพราะหมา                                      ข้าวิ่งหาจนต้องรู้ให้ได้

คิดแต่ว่าจะเป็นคนอื่นไกล                                    ใช่ที่ไหนกลับเป็นเจ้าหมาน้อย

เจ้ากับข้าผูกพันกันมานาน                        หลากหลายกาลเวลาที่ข้าคอย

ดูแลเจ้าอย่างดีไม่เคยปล่อย                                  จะไม่ถอยห่างหายหรือหน่ายหนี

เจอกันแทบทุกวันตั้งหลายเดือน                            เป็นเครื่องเตือนใจข้าเป็นอย่างดี

ทำให้ข้านั่นเป็นข้าคนนี้                                        เป็นคนที่ห่วงใยคนรอบข้าง

สัปดาห์หน้าจะเป็นสัปดาห์สอบ                ต้องรอบครอบหนังสืออยู่ไม่ห่าง

ส่วนเจ้าก็ดูแลไม่ทิ้งขว้าง                                      จะไม่ย่างห่างเจ้าไปไหนไกล

ช่วงนี้อาจดูแลเจ้าไม่บ่อย                                      เพราะต้องคอยอ่านแต่หนังสือไง

เพราะเรื่องสอบนั้นเป็นเรื่องที่ใหญ่                         คงเสียใจถ้าข้าสอบไม่ผ่าน

ช่วงนี้นั้นข้างต้องได้นอนดึก                      ไม่ค่อยคึกคะนองเหมือนวันวาน

งานต้องต้องทำหนังสือก็ต้องอ่าน                          ห้ามเกียจคร้านเลยนะในช่วงนี้

เป็นช่วงที่มีงานการละคร                                      ไม่ได้นอนร่างกายไม่ค่อยดี

รู้สึกง่วงแทบทุกวินาที                                          จะต้องมีสิ่งใดแทนเจ้าได้

คิดถึงเจ้าทั้งวันมากมายนัก                       ไม่ได้พักความคิดที่ส่งไป

ถึงเจ้าไหมข้านั้นไม่รู้ได้                                         แต่ดวงใจของข้ามีเจ้าอยู่

อยากจะให้เจ้านั้นมาอยู่ใกล้                                  ไม่ห่างไกลจากข้าใจหดหู่

ใครดูแลเจ้าบ้างก็ไม่รู้                                           แต่ต้องสู้เพื่อในอนาคต

ข้ามองดูใบไม้ที่ร่วงหล่น                           ข้าต้องทนและยังจะต้องอด

อยากเจอเจ้าใจข้านั้นแทบหด                                มีแรงกดดันข้าให้มาหา

ดูแล้วเจ้านั้นยังสบายดี                                        ช่างสุขขีมีเจ้าอยู่ใกล้ข้า

คุ้มกับแรงที่ข้านั้นได้มา                                        ธรรมดาที่ข้าอยู่ใกล้เจ้า

ในวันนี้ไม่ใช่วันสุดท้าย                             เจ้าไม่หายไปไหนก็ไม่เหงา

อยู่กับเจ้ามานานไม่เคยเศร้า                                 ยังมีเจ้าต่อไปหลังจากนี้

ในวันนี้ดูหนังการละคร                                        ยังแต่งกลอนถึงเจ้าแบบทุกที

ข้าพบเจ้านั้นเป็นเรื่องที่ดี                                      หลังจากนี้จะมีเจ้าทุกวัน

ข้าจริงใจไม่เคยโทษเวรกรรม                     ข้าจะทำทุกวันให้สุขสันต์

ให้คืนวันนั้นไม่เปลี่ยนแปรผัน                                เป็นคืนวันที่ดีที่สวยงาม

ต่อจากนี้ข้าจะไม่งอแง                                         จะดูแลแต่เจ้าในทุกยาม

ใครอยากช่วยข้านั้นจะไม่ห้าม                               เดือนที่สามที่เจ้าให้ดูแล

ได้เจ้ามาทำให้ข้าไม่เหงา                          ดูแลเจ้าจนกว่าข้าจะแก่

จะดูแลไม่ให้เจ้านั้นแย่                                         อาจให้แม่ช่วยบ้างในบางที

สามเดือนแล้วเขียนกลอนถึงแต่เจ้า                        ข้านั้นเศร้าขี้นมาในตอนนี้

หลังจากนี้จะเป็นเรื่องที่ดี                                      เพราะข้ามีเจ้าไม่ห่างเอย